I Urodziny Bloga The Vampire Masquerade

Moi Drodzy

Dzisiaj wielki dzień - niektórzy może czekali na niego z utęsknieniem, a inni wcale się go nie spodziewali. Ten czwartek nie jest zwykłą częścią tygodnia. Jest natomiast najwspanialszym dniem jaki jako administracja mogłam wymarzyć w swoich najśmielszych snach.

W ten oto czwartek 9 marca 2017 roku obchodzimy

Pierwsze urodziny bloga The Vampire Masquerade!

Dokładnie rok temu (jak spojrzałam w wiadomości o godzinie 17:18) wznowiliśmy ponownie działalność wampirzego Los Angeles, a Camarilla znów starła się krwawo z Sabbatem na mrocznych ulicach tej potężnej metropolii. Tym razem czuliśmy się silniejsi i jeszcze bardziej gotowi na zawojowanie blogosfery, by przykryć ją "mrokiem".

Dużo wydarzyło się przez ten czas. Blog rozrastał się i zmieniał, a przez jego karty przewinęli się wspaniali autorzy. Każda z postaci była jedyna w swoim rodzaju i dodawała potrzebną cegiełkę do historii The Vampire Masquerade. Każdy z twórców był nie tylko współpisarzem, ale także przyjacielem oraz śmiało powiedzmy... Członkiem naszej małej wampirzej rodzinki. Poznawaliśmy się, zawiązywaliśmy więzi, braliśmy udział we wspólnych zabawach i co najważniejsze - świetnie się razem bawiliśmy wypełniając Los Angeles perypetiami Toreadorów, Nosferatów, Gangrelitów czy Malkavian. Czasem bohaterowie odchodzili w glorii chwały, inni znikali w podróżach do dalekich krain, niektórzy natomiast próbowali odkryć swoje powołanie, niemniej jednak każdy zostawił widoczny, nieodwracalny ślad w historii wampirów Los Angeles. Wspomnienia, które naprawdę ciężko wymazać z pamięci, bo są tak bliskie.

W tym miejscu pragnę podziękować wszystkim tym, którzy przez ten wspaniały, przecudowny rok brali udział w życiu The Vampire Masquerade - zarówno obecnym autorom, jak i tym którzy nie są już obecni na blogu. Nie sposób nie przeliczyć Waszej pomocy, kreatywności i magii stworzonych postaci. Cieszy mnie, że mimo wielu przeciwności w życiu codziennym wciąż spotykamy się tu raz na jakiś czas, w luźnej i miłej atmosferze, pomagamy sobie wzajemnie i dzielimy historiami. Nie sposób nie znaleźć lepszych towarzyszy do dalszej zabawy, a także zwykłej rozmowy.

Z całego serca życzę byście trwali na blogu jak najdłużej i prowadzili historię dalej. Byśmy rozwijali bloga i pchali go do przodu w dzikim pędzie ku przygodom w wątkach. By wampirze Los Angeles pozostało mroczne i posępne, ale także intrygujące oraz gotowe podzielić się historiami z każdym chętnym. 

Na koniec chcę złożyć osobiste podziękowania dla Was autorów, bo bez Was ten blog byłby niczym. Żaden blog nie ma sensu jeśli nie jest tworzony przy pomocy i dla kogoś.

________________

Lisa - za ten rok pomocy i tego, że ogarniasz bloga kiedy ja latam i udaje, że "robię ważne rzeczy w stylu Ventrue". Za każde słowo rozsądku oraz klepania po głowie, by się ogarnąć i zacząć działać jak należy. Za wsparcie z każdej możliwej strony i wszystkie te cudowne szablony, które ubogacają bloga i sprawiają, że z każdym wydaniem jest coraz piękniejszy!

Felice - nie zdążyłyśmy się jeszcze tak dobrze poznać, ale dziękuję i ściskam mocno za chęć wzięcia udziału w naszej małej zabawie. Oby Twoja bohaterka zbudowała tu mocną i trwałą historię, bo jest tego zdecydowanie warta! Baw się u nas jak najlepiej i poznawaj autorów.

Hellen - za to z jakim zapałem zawsze udzielałaś się w życiu bloga, czy to w kwestii wzbogacania ich opowiadaniami z historią Hellen (które wciąż z emocji "pomagają mi" wylać piwo na kanapę) czy tańcem wykonanym dla Niko. Nie sposób przeliczyć pomoc Hellen dla wielu wampirów, więc tym bardziej należy wyściskać!

Hurricane - oby wampirzyca odnalazła mężczyznę, którego tak szuka i zapuściła korzenie w Los Angeles jako nie dająca się złamać, odważna i pewna siebie Malkavianka. Osteo - by powrót do nas był tak długi, że prędzej wywali kalendarz na blogspocie nim się skończy!

Merit - z całego serca dziękuję za powrót na bloga oraz to, że znowu postanowiłaś związać z blogiem swoją historię. Tym milej, że ponownie zaskoczyłaś nas postacią bohaterki niezrównanie twardej i świadomej tego, że nie pozwoli skrzywdzić porządku Los Angeles.

Narcissa - byś wciąż pozostawała tak tajemnicza i enigmatyczna, ale przez kolejny rok pozwoliła odkryć choć rąbka tajemnicy swojej niezwykłej historii. Z całego serca dziękuję, że postanowiłaś podzielić się swoim talentem i historią właśnie na The Vampire Masquerade!

Beckett/Danica- za podejmowanie się postaci w tak ciekawy, intrygujący i rozbudowany sposób, że karty śnią się po nocach. Za bycie zawsze w gotowości do porady i pomocy i tego, że opowiadanie o Meg wyciskało łzy ze śmiechu oraz ściskało serce, że ktoś posiada tak wspaniały talent do pisania - do dzisiaj wraca się do tej historii z niemałą przyjemnością.

Dragomir/Petyr - za bycie klejnotem oryginalności wśród wampirów Los Angeles i podjęcia się życia wśród tych Camarillowców. Za ubogacanie życia zwykłych mieszkańców swoimi cudownymi zdolnościami chirurgicznymi, a także tego że w Dzień Dziecka Dragomir postanowił obdarować prezentami swoich pracowników. Natomiast Petyr niech godnie reprezentuje nam nosferacką inteligencje i przebiegłość. Heretika - dziękuję za wszelką chęć pomocy oraz życzę by w kolejnym roku półki jeszcze bardziej uginały się od książek z wampiurami!

Hunter - za to, że patrzysz na niego i myślisz "Łał, to dopiero Gangrelita w pełnej krasie!", na dodatek wzbogacony potężną i przemega ciekawą historią. Za to, że zawsze gdy odwiedzisz kartę spotykasz coś nowego i dowiadujesz się więcej. Także za to, że "Gdzie jesteś?" stało się przykładem opowiadania, które łączy w sobie tak dużo perfekcji i przygotowania, że czyta się je jak książkę wielkiego autora.

Niko - dzięki tobie Ravnosi wpadli do Los Anleges niczym burza na resorach i nie zamierzają opuścić tych włości za żadne skarby, póki nie narobią odpowiednio kolorowego szumu. By ścieżka paradoksu wciąż Cię zachwycała i inspirowała systemem filozoficznym bo jak pamiętam wspominałaś o mahajanie - by Niko wciąż pozostał w 100% Tobą! I by miłość do Ravnosów nigdy nie zgasła.

Jeszcze od siebie bardzo chciałabym podziękować: 

Quinlanowi za bycie przecudownym, niezapomnianym i oddanym sprawie Egzekutorem, który pojawił się z wielką mądrością, krzyżowcowym honorem oraz niebanalnym charakterem zatrząsając Los Angeles niemalże od samego początku istnienia; 

Meredith za tworzenie wspaniałego, artystycznego świata w którym można było się zatopić i zniknąć na długie godziny; 

Antonowi Kastnerowi za stworzenie skomplikowanej postaci z krwi i kości, której historia wzruszała niejedno wampirze serce;
Meg za zawirowanie naszymi losami w sposób jednocześnie przeuroczy i jednocześnie całkowicie niekontrolowany oraz łeb który wylądował w kwiatkach-bławatkach;
Caileanowi za stworzenie wampira jednocześnie tak spokojnego oraz niesamowicie strasznego w swej aurze diabolizmu, że nie sposób było się mu postawić;
Ripperowi za szaleństwo w czystej formie, nieokiełznane i burzące wszelki porządek w postaci odszczepieńca łamiącego wszelkie konwenanse;
Peterowi za to, że pozwolił poznać się światu jako ghoul tak oddany swojej pani, że zasługiwało to na wieczny szacunek i podziw, a także przykład niesamowitej lojalności oraz miłości;
Vangelisowi za bycie naszym przewspaniałym Primogenem, który emanował przedwieczną mądrością i był przykładem idealnie skonstruowanego Malkava. Oraz wiedzę, że prawdziwe wampiry nie trzęsą się od krwi, a od cukierków;
Amadeuszowi za historię prawdziwie utalentowanego muzyka, skupiającego się na wiecznej perfekcji własnych dzieł;

Avalonowi Brightwood oraz Jacqueline Marceau za bycie odważnymi właścicielami Ocean Noir;

Charlesowi Wright za cudowną próbę aktorstwa w Teatrze Nocturne;

Connerowi Cesar za pokazanie, że bibliotekarz to wcale nie jest taka nudna praca dla Brujah;

Bakurze, Ethanowi Walsh, Francisowi Walsh, Renee Russell za bycie twardymi perełkami wśród wampirów czyli ludźmi; 

Nadii M. Morozowej za walkę z porządkiem, a przez to wprowadzaniem adrenaliny na ulicę Los Angeles;

Septimusowi za to, że bez wahania podjął się pokazania nam jak naprawdę powinien wyglądać Tremere;

Setiemu za najcudowniej pokazanego Setytę i tego, że niewątpliwie przetarł szlaki innym postaciom z tego klanu;
Orlokowi za bycie złośliwym hakerem stanowiącym niemałe zagrożenie;
Ilji za dotrzymywanie kroku Vangelisowi i nieodgadnione prorocze sny;
Adamowi Virtanen za cudowne koncerty wiolonczelowe i miłość do "Władcy Pierścieni";
Alexandrze Jackson za dumne trzymanie tytułu Matuzalema i przejaw instynktów macierzyńskich;
Arianwen Cath za bycie intrygującym, absolutnie nieksiążkowym przykładem Brujah.

Jeśli kogoś nie wspomniałam przepraszam z całego serca, starałam się ze wszystkich sił - niemniej jednak ściskam Was bardzo mocno, wszystkich obecnych i dawnych autorów, wymienionych i nie, każdego z osobna! Mam nadzieję, że kolejny rok będzie dla nas jeszcze lepszy.

Niech żyje Maskarada! Wznieśmy toast!